Όταν το κατοικίδιο ζώο σας φτάνει τα 10 χρονών, αρχίζετε να σκέφτεστε όλα όσα έχετε περάσει μαζί.
Με το ACE, έχω τόσο πολλές αναμνήσεις.
Όπως και ο Josh και εγώ τον πήραμε στο πρώτο του ταξίδι κάμπινγκ. Τον Απρίλιο. Στη Μινεσότα.
Ήταν 2 βαθμοί Φαρενάιτ εκείνο το βράδυ στο Itasca State Park, κάτι κοντά σε ένα ρεκόρ χαμηλό για εκείνη την ημερομηνία. Είχα μόνο το κατοικίδιο ζώο μου για τρεις εβδομάδες και ήδη κοιμόταν στον υπνόσακο μου. Αυτό δεν ήταν για να τον χαλάσει, αλλά να τον κρατήσει ζωντανό!
Ή, όχι πολύ καιρό μετά, όταν ο Ace έτρεξε μαζί μου σε αγώνα 5 μιλίων στο Fargo. Είχε καταλάβει ότι επρόκειτο να κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα!
Και πώς έβλεπε τη γιαγιά μου στο γηροκομείο, κάθισε κοντά στο κρεβάτι της μια νύχτα ενώ (συνειδητοποιώ τώρα) την έλεγα πραγματικά αντίο.
Ήταν μαζί μας στις ακτές της λίμνης αξιοθαύμαστο όταν ο Τζος μου ζήτησε να τον παντρευτώ. Αργότερα, βρισκόταν στη γαμήλια τελετή μας.
Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορώ να μετρήσω όλα τα κάμπινγκ, τις περιπέτειες με βαρκάδα και πεζοπορία στη Μινεσότα, τη Βόρεια Ντακότα και την Καλιφόρνια. Ή πόσο πολλές φορές έσκασε το κεφάλι πρώτα σε οποιοδήποτε σώμα νερού.
Τον έφερα στον Καναδά, στον Thunder Bay και πίσω.
Πήγε μαζί μου στις λίμνες του Ντιτρόιτ και χάσαμε την μπάλα του τένις. Ένα άλλο Σαββατοκύριακο, κολύμπησε για σχεδόν δύο ώρες ως φίλοι μου και έπαιξα Frisbee στη λίμνη. Θα μπορούσαμε να αγγίξουμε το κάτω μέρος. δεν θα μπορούσε.
Και όχι μόνο αυτά τα πράγματα, αλλά το κατοικίδιο ζώο μου με οδήγησε να ξεκινήσω μια επιχείρηση, ένα blog, να ακολουθήσω το πάθος μου για το γράψιμο, την εκπαίδευση για κατοικίδια ζώα και τη διάσωση σκύλων κατοικίδιων ζώων. Με εισήγαγε στην ευελιξία των κατοικίδιων σκύλων. Με βοήθησε να φτιάξω και να διατηρήσω φίλους που δεν θα είχα συναντήσει ποτέ διαφορετικά (ξέρετε ποιος είστε).
Αναγκάζει αυτό το εσωστρεφές να αφήσει το διαμέρισμά της! Εντάξει, ο καναπές, ακόμη και.
Σας ευχαριστώ, Άσος.
Είμαι τόσο ευγνώμων για αυτό το σκυλί.
